Рахила Мухамедиевна 1959 жылы 14 қаңтарда Қарағанды облысы, Жаңа-Арқа ауданы, Жеңіс совхозында дүниеге келді. Тама-Көзей (Жолболды) руынан шыққан Кіші жүздің қызы. Азан шақырылып қойған есімін атасы Сапар берді. Бұл ата-дәстүрмен қойылған есім оның өмір жолының бастауында маңызды рөл атқарды. Балалық шағы кең далада, табиғаттың әсем ортасында өтті, ал бұл орта оның мінезі мен рухының қалыптасуына әсер етті. Рахиланың әкесі, Әбішов Мухамедия Сапарұлы, ауылдың абыройлы азаматы, адал еңбегімен елге танылған мал дәрігері болды. Жастайынан ауылға сіңірген еңбегі мен шынайы адалдығы арқасында ол ауылдастары арасында үлкен құрметке ие болды. Әкесінің еңбек жолы қарапайым болса да, оның істеген ісі – үлкен мақтаныш. Мухамедия Сапарұлы ауылдың экономикасына елеулі үлес қоса отырып, ауыл тұрғындарының денсаулығы мен мал шаруашылығының дамуына септігін тигізді. Әкесінің өмірі мен қызмет жолы Рахилаға ұлағатты тәрбие беріп, оған адалдық, еңбекқорлық және жауапкершілік секілді қасиеттерді үйретті. Әкесі 70 жасында өмірден озғанымен, оның балаларының бойында сақталып қалған адамгершілік қасиеттері ұрпақтан-ұрпаққа берілуде. Рахиланың анасы, Ахметова Бибігүл, шын мәнінде батыр ана. Ол өзінің ерекше мейірімділігімен, отбасына деген шексіз сүйіспеншілігімен және қажымас қайраткерлігімен танылды. Бибігүл Ахметова "Алтын алқа" иегері, бұл атақ оның ана ретінде жетістіктерін айқын көрсетеді. Анасы мен әкесінің өмірін бала тәрбиесіне арнағаны оның балалық шағында сезіліп, өмір бойы үлгі болды. Отбасында он бала тәрбиелеп өсірген анасы Рахилаға өмірдің шынайы құндылықтарын үйретті. Әке-шешесінің ерен еңбегі мен берік отбасылық құндылықтары оның бойында өмірге деген көзқарасты қалыптастырды. Рахила Мухамедиевна – отбасындағы он баланың тұңғышы. Бұл оның жауапкершілік сезімін ерте жастан оятты. Отбасындағы үлкен бала ретінде ол іні-қарындастарына үлгі болды, ата-анасының үмітін ақтау үшін тырысып, әрдайым қолдау көрсетіп отырды. Адалдық пен мейірімділікті, еңбекқорлық пен парасаттылықты бойына сіңірген Рахила, ата-анасының берген тәрбиесін өмір бойы сақтап, оны өз балаларына да дарытты. Рахила Түгіскен орта мектебінде он жылдық білім алып шықты. Мектепте оқыған кездері орташа үлгерімі болғанымен, оның табандылығы мен еңбекқорлығы өмірдің басқа салаларында көрініс тапты. Жас кезінен бастап, үлкен өмірге қадам басып, еңбекке араласты. Рахила Мухамедиевнаның еңбек жолы 1978 жылы басталып, "Жәйрем тау-кен байыту комбинаты" акционерлік қоғамында диспетчер болып қызмет етті. Бұл қызметте ол 2004 жылға дейін жұмыс істеді, өзін жауапты әрі адал қызметкер ретінде көрсетті. Диспетчерлік қызмет оңай болмады, бірақ Рахила әрдайым өз міндеттерін жоғары деңгейде орындап, талай қиындықтарға төтеп берді. 2004 жылы Рахила Жәйрем кентіндегі ауруханаға шаруашылық меңгерушісі болып жұмысқа ауысты. Бұл жаңа қызмет оның өмірінде тағы бір маңызды кезең болды. Аурухананың шаруашылық жұмысын басқару оңай емес еді, бірақ Рахила өз ісіне деген жауапкершілікті бірінші орынға қойып, әрбір жұмысты тыңғылықты орындап отырды. 2017 жылы 58 жасында зейнеткерлікке шықса да, ол ауруханамен байланысты үзген жоқ, әрі қарай да өзінің тәжірибесімен бөлісіп, көмектесіп жүрді. Рахила Мухамедиевнаның қызмет жолында талай қызықты және ерекше оқиғалар орын алды. Соның ішінде, бір күні жұмысқа асығып бара жатып, екі аяғына екі түрлі етік киіп алғанын өзі де байқамай қалды. Бұл жағдай кейіннен күлімсіреп еске алатын бір қызықты оқиғаға айналды. Осы сияқты жағдайлар оның өміріндегі қарапайымдылық пен шынайылықтың белгісі болса керек. Отбасы – Рахила үшін өмірдің ең маңызды құндылығы. 1975 жылы Арқабай есімді азаматпен тұрмыс құрып, үш қыз тәрбиелеп өсірді. Өкінішке қарай, Арқабай 2023 жылы өмірден озды. Дегенмен, Рахила өмірдің ауыртпалығына төтеп беріп, қыздары Айгүл, Назгүл және Нұргүлді тәрбиелеп өсірді. Қазіргі таңда осы үш қызынан 11 жиен сүйіп отыр, бұл оның өмірінің басты мақтаныштарының бірі. Жиендері оның өмірге деген сүйіспеншілігі мен қамқорлығын сезініп өсіп жатыр. Рахила Мухамедиевна үшін ата-анасы – ең үлкен үлгі тұтар тұлғалар. Ата-анасының берген тәлім-тәрбиесі оны өмірдің қиындықтарына төтеп беруге үйретті. Әке-шешесінен алған рухани байлық пен өмірлік сабақтар оның жеке тұлға ретінде қалыптасуында маңызды рөл атқарды. Рахила үшін әкесі мен анасы – ұлы тұлғалар, дана адамдар, олардан алған өнеге оның өмір бойы серігі болды. Бүгінгі таңда Рахила Мухамедиевна алға қойған мақсаттар мен жоспарлар көп. Ол өз отбасының амандығын, балалары мен жиендерінің бақытты болуын тілейді. Өзінің барлық жоспарларының жүзеге асуына үлкен үміт артады. Өмірдің барлық сынақтарына қарамастан, Рахила әрдайым алға ұмтылып, әр сәтке шексіз ризашылықпен қарайды. Ол үшін өмірдің әрбір күні – жаңа мүмкіндіктер мен үміттерге толы, ал оның болашаққа деген сенімі ешқашан сөнбейді.